Takipsilim

Magtatakip-silim nang muli at ni hindi ko man lang nabanaagan ang bukang-liwayway, marahil siguro dahil sa ayaw mo talagang ibigay ang matingkad at makulay na papawirin ng umaga sa akin. Pilit kong inaapuhap sa aking sarili na kahit papano ay may lugar at espasyo kong kakaunti sa matigas at malamig mong puso na tila pinatigas ng madilim na kahapon. Dati akala ko ako na ang pinakamatigas ang puso dahil mistulang halimaw ang aking kaibuturan, ni hindi ko pinakikita at pinararamdam ang sayang dulot ng umaga. Isa kong bangungot sa pusong walang kalaban-laban. Pero ika nga nila dadating ang oras at malalaman mo kung paano mo papahalagahan ang damdamin ng ibang tao, at dadating din sa puntong handa mong ialay ang buo mong pagkatao, hindi dahil sa gusto mo lang na magustuhan ka nya kundi dahil alam mo sa sarili mo na karapat-dapat naman na gustuhin siya. Andun na ako sa puntong iyon at sa pagdating mo sa buhay ko, nais ko muling subukan tanglawan ang liwanag sa aking puso. Ngunit sadya atang madamot ang tadhana sa akin. Dahil kahit kaunti ay hindi ko nasilayan sa mga mata mo kung ano ako sayo. Marahil dahil sa wala akong dapat makita at maramdaman sa pusong binalot ng sintigas ng bato. Nais ko sanang bumangon sa pagkakadapa ko sayo, pero hindi ko alam kung paano at saan ako magsisimula, dahil alam ko sa sulok ng puso ko inaasam ko pa din na sana akin ka at iyo ako...Nakakalungkot isipin na tila pinagdamutan ako ng kapalaran at sa mumunting hibla ng utak ko umaasa ako na kahit papano nasa isang sulok lang ako ng puso at isipan mo...Sana sa muling pagsikat ng araw mabanaagan na kita at hindi ko na sana muling makita ang pagsapit ng dilim...

Experiment

Kung hindi mo mahal and isang tao, wag ka nang magpakita ng motibo para mahalin ka nya dahil unang-una makakasakit ka lang. Di naman din biro ang mag-invest ng pagmamahal sa isang tao tapos at the end malalaman mo scapegoat ka lang nya. Wala yang pinagkaiba sa mga palaka, pusa at daga na dinadisect sa science laboratory, kumbaga eh isa kang experimental subject na kapag nabulatlat na nya ang kalooblooban mo itatapon ka na lang sa basurahan o sa kawalan. Minsan kahit gaano ka kasinsero sa taong gusto mong mahalin hindi sapat ang ipakita at hubaran ang iyong sarili upang maipakilala at maiparamdam kung gaano ka katapat sa hangarin mo sa kanya, dahil sa kabila ng lahat ng ito paulit-ulit mo pa din papatunayan at bibigyang pruweba ang iyong sarili. Saklap di ba? Pero yan ang realidad eh, wala kang magagawa unless sumuko ka na lang. Pero ako, hindi siguro ako susuko kahit nakakapagod na patunayan ang sarili ko sa taong gustong gusto ko, baket? simple lang, gusto ko eh, at handa akong isugal ang lahat kahit sa huli ako ang masasaktan. At least at the end of it wala akong what if at buts. Nagawa ko ang dapat kong gawin. Nasa kanya na lang yun kung pahahalagahan niya kahit mumunti kong ginagawa. Kung di man maapreciate sorry na lang ako at last but not the least ayoko siguro magexpect na in-return mamahalin niya ko kagaya ng pagmamahal na ginagwa ko sa kanya.. Tragic..

Ache

Isn't it strange, the way things can change
The life that you lead, turned on it's head
suddenly someone, means more than you felt before
house and its yard, turns into home.
I'm sorry but I meant to say, many things along the way, so this one's for you.

Have I told you I ache, have I told you I ache,
Have I told you I ache, for you...

Have I told you I ache, and I hope it's not too late,
Can I hold you and ache, for you...

The time that it took, writing words for my book, 
seems to have broken off.

The gate that I shut, 
last time I got hurt
seems to have opened itself
oh the world it's spinnin' now, 
it's tryin' catch me up
tell me to appreciate, here and now
I'm sorry but I meant to say
so many things along the way
so this one's for you.

Have I told you I ache, Have I told you I ache, have I told you I ache, for you...

Have I told you I ache, and I hope it's not too late, can I hold you and ache, for you...